2: 322. روز ِ بزرگداشت ِ شيخ ِ عطّار

يادداشت ويراستار

شيخ فريدالدّين عطّار نيشابوري، انديشه ور، عارف و شاعر و پژوهنده ي نامدار سده ي ششم و آغاز سده ي هفتم هجري، از چهره هاي تابناك ادب فارسي و فرهنگ ايراني است كه با همه ي گفتارها و كتابهاي تاكنون نشريافته در باره ي او، هنوز نياز به شناخت ِ بيشتري دارد. اين فرهيخته مرد تاريخمان را به درستي پيشگام جلال الدّين مولوي شمرده اند و مولوي خود در ستايش پايگاه والاي او گفته است:

»هفت شهر ِ عشق را عطّار گشت / ما هنوز اندر خم ِ يك كوچه ايم!»

كه نيمه ي دوم اين بيت، در زبان فارسي زبانزد و مثل ِ رايج شده است.

خوشبختانه افزون بر پژوهشهاي پيشين در زمينه ي شناخت زندگي و اثرهاي ارزشمند عطّار، هم اكنون نيز برخي از پژوهندگان بدين كار سرگرمند و درهاي تازه اي را به جهان ِ انديشه ي او مي گشايند.

ويژه گردانيدن روز بيست و پنجم فروردين ماه به بزرگداشت عطّار، اقدام شايسته اي است. به همين مناسبت، پايگاه پژوهشي ي آريابوم، دو گفتار درباره ي او نشرداده و آقاي بهزاد فرهانيه، سردبير آن، امروز نشاني ي پيوند بدانها را به دفتر من فرستاده است و من با سپاس از او، در اين صفحه مي آورم.

http://www.aariaboom.com/content/view/846/2/

آرامگاه شيخ عطّار در زادگاه او نيشابور

ترانه اي از سروده هاي شيواي عطّار را زيورْ بخش ِ پايان ِ اين يادداشت مي كنم:
«گر مرد ِ رَهي، ميان ِ خون بايد رفت!
از پاي فُتاده، سرنگون بايد رفت
تو پاي به راه درنِه و هيچ مپرس
خود، راه بگويدت كه چون بايد رفت.»